"Zolang je meer van je eigen kinderen houdt dan van de kinderen van een ander, is de oorlog nabij."
Dit is een uitspraak van Ghandari uit de Mahabharata. Toen ik die uitspraak voor het eerst hoorde betrok ik 'm vooral op uiterlijke kinderen. Maar de uitspraak gaat vooral over je innerlijke kinderen. Welke dan?
Als ik tijdens het afwassen de voorkeur geef aan "mijn kind" (heel graag ergens anders te willen zijn dan bij die afwas) dan is er innerlijk oorlog. Je bent innerlijk verdeeld over het doen van de afwas en zelf beter weten wat goed voor je is (ergens anders zijn). En wat is er nou pijnlijker dan iets met tegenzin doen?
De oplossing die we hier normaal voor aandragen, is weg te lopen voor de afwas of elk ander vervelend klusje. Maar het klusje op zich is niet vervelend. Dat komt alleen door onze voorkeur, omdat we denken te weten wat goed voor ons is. Maar dat is alleen een overtuiging én er is een andere manier . . . . . .
Je "kinderen" zijn dus vooral je overtuigingen over wat goed en niet goed voor je voelt. Die innerlijke kinderen manifesteren zich naar buiten en vormen groepen in de wereld. Groepen met dezelfde innerlijke overtuigingen. Die groepen gaan oorlog met elkaar voeren om wat voor hen goed voelt af te dwingen.
Dit is wel een hele moeilijke, maar er is een andere keuze!!
Begin klein, stop de oorlog tijdens het afwassen. Wees volledig bij de afwas zonder ergens anders te willen zijn. Geef op je voorkeuren. Uit eigen ervaring weet ik dat de oorlog dan stopt en de afwas met liefde gedaan kan worden. Wat geweldig fijn. Je doet jezelf én je omgeving er een heel groot plezier mee.
Denk na over wat dit betekent voor de oorlog in de wereld. Misschien meer vrede? Innerlijke vrede weerspiegelt uiterlijke vrede.
Dit is een uitspraak van Ghandari uit de Mahabharata. Toen ik die uitspraak voor het eerst hoorde betrok ik 'm vooral op uiterlijke kinderen. Maar de uitspraak gaat vooral over je innerlijke kinderen. Welke dan?
Als ik tijdens het afwassen de voorkeur geef aan "mijn kind" (heel graag ergens anders te willen zijn dan bij die afwas) dan is er innerlijk oorlog. Je bent innerlijk verdeeld over het doen van de afwas en zelf beter weten wat goed voor je is (ergens anders zijn). En wat is er nou pijnlijker dan iets met tegenzin doen?
De oplossing die we hier normaal voor aandragen, is weg te lopen voor de afwas of elk ander vervelend klusje. Maar het klusje op zich is niet vervelend. Dat komt alleen door onze voorkeur, omdat we denken te weten wat goed voor ons is. Maar dat is alleen een overtuiging én er is een andere manier . . . . . .
Je "kinderen" zijn dus vooral je overtuigingen over wat goed en niet goed voor je voelt. Die innerlijke kinderen manifesteren zich naar buiten en vormen groepen in de wereld. Groepen met dezelfde innerlijke overtuigingen. Die groepen gaan oorlog met elkaar voeren om wat voor hen goed voelt af te dwingen.
Dit is wel een hele moeilijke, maar er is een andere keuze!!
Begin klein, stop de oorlog tijdens het afwassen. Wees volledig bij de afwas zonder ergens anders te willen zijn. Geef op je voorkeuren. Uit eigen ervaring weet ik dat de oorlog dan stopt en de afwas met liefde gedaan kan worden. Wat geweldig fijn. Je doet jezelf én je omgeving er een heel groot plezier mee.
Denk na over wat dit betekent voor de oorlog in de wereld. Misschien meer vrede? Innerlijke vrede weerspiegelt uiterlijke vrede.
RSS-feed