Dit stukje gaat over hoe hoofd in conflict kan komen met het hart en hoe bevrijdend het is om je daar bewust van te worden. In deel 2 zijn het hartsniveau en ik-niveau aan de orde gekomen. De eye-opener die in mij plaats vond was in de aanraking van hartsniveau met ik-niveau. Hier kwam ik-niveau in botsing met hartsniveau en er was een verwarrende contradictie.
Op hartsniveau liggen je verlangens naar datgene wat je nodig hebt en in de vervulling daarvan is liefde voor jezelf. Dit kan je in diepste zin vertalen naar het verlangen om gewenst te zijn, om er te mogen zijn zoals je bent.
En op het ik-niveau liggen je overtuigingen van hoe het hoort. Hier is in de loop der tijd aangeleerd dat: "Het slecht is voor jezelf te kiezen. Je moet vooral eerst aan de ander denken en jezelf opzij zetten. Niet zijn zoals je bent, voelt."
De botsing of de verwarrende contradictie in die twee niveaus is dat: Zelfontkenning (op ik-niveau) recht tegenover het verlangen om gewenst zijn, te zijn zoals je bent (hartsniveau), komt te staan.
Bij mij gebeurde die botsing toen ik aan een vriend aan het beschrijven was wat de belangrijkste waarden voor mij zijn in het leven (Zie de 6 Logische niveaus). Het voelde heel goed om te voelen wat die waarden voor mij betekenen (hartsniveau). Mijn top wens was: "Gewenst te zijn". Opeens kwam er de vraag van diep, diep van binnen, als een donker wolkje: Is het mis als ik op mijzelf gericht ben? Voor jezelf kiezen, is dat fout?
Ik was er van overtuigd dat ik niet voor me zelf mocht kiezen, dat is "not done" (ik-niveau). En die overtuiging stond datgene in de weg wat m'n grootste en diepste wens was: "Gewenst te zijn".
Toen dit gezien werd gingen m'n ogen open. En hier voelt het doorzien van die contradictie als een bevrijding. Een ongelofelijke "eye opener”, een wonderlijke verassing die me laat zien dat ik zelf de grootste “sta in de weg” ben voor mijn eigen geluk/liefde.
Heel diep van binnen zat dus een blokkade verstopt die zei: “Je mag er niet zijn.” En die overtuiging stond recht tegenover mijn diepste wens om gewenst te zijn, om gekend te worden. Wat een contradictie, wat een wonderlijk, onbegrijpelijke tegenstrijdigheid. Wat een grap!! Dat houd je toch niet voor mogelijk?
Diep, diep van binnen ontken ik mijzelf en die ontkenning ligt bedolven onder van alles, allerlei maskers/denkbeelden van hoe het hoort. En daar bovenop ligt het “schreeuwende” verlangen om gekend te worden. Dus eerst ontken ik mijzelf en dan wens ik gekend te worden. Hoe onbegrijpelijk.
Durf voor jezelf te kiezen het mag!! Maar val niet in de valkuil op ik-niveau, egoïsme, die in deel 2 van deze serie is beschreven.
In dat voor jezelf kiezen kan je zelfs van hartsniveau nog verder dan ik-niveau naar beneden vallen. In het volgende stukje wordt dat beschreven. Daar vallen we dan van hartsniveau twee treetjes, voorbij aan het eerder beschreven ik-niveau, naar beneden. Naar het gebied van zintuiglijke verlangens en hoe die hun rol spelen bij het leven van de liefde in jezelf.
Op hartsniveau liggen je verlangens naar datgene wat je nodig hebt en in de vervulling daarvan is liefde voor jezelf. Dit kan je in diepste zin vertalen naar het verlangen om gewenst te zijn, om er te mogen zijn zoals je bent.
En op het ik-niveau liggen je overtuigingen van hoe het hoort. Hier is in de loop der tijd aangeleerd dat: "Het slecht is voor jezelf te kiezen. Je moet vooral eerst aan de ander denken en jezelf opzij zetten. Niet zijn zoals je bent, voelt."
De botsing of de verwarrende contradictie in die twee niveaus is dat: Zelfontkenning (op ik-niveau) recht tegenover het verlangen om gewenst zijn, te zijn zoals je bent (hartsniveau), komt te staan.
Bij mij gebeurde die botsing toen ik aan een vriend aan het beschrijven was wat de belangrijkste waarden voor mij zijn in het leven (Zie de 6 Logische niveaus). Het voelde heel goed om te voelen wat die waarden voor mij betekenen (hartsniveau). Mijn top wens was: "Gewenst te zijn". Opeens kwam er de vraag van diep, diep van binnen, als een donker wolkje: Is het mis als ik op mijzelf gericht ben? Voor jezelf kiezen, is dat fout?
Ik was er van overtuigd dat ik niet voor me zelf mocht kiezen, dat is "not done" (ik-niveau). En die overtuiging stond datgene in de weg wat m'n grootste en diepste wens was: "Gewenst te zijn".
Toen dit gezien werd gingen m'n ogen open. En hier voelt het doorzien van die contradictie als een bevrijding. Een ongelofelijke "eye opener”, een wonderlijke verassing die me laat zien dat ik zelf de grootste “sta in de weg” ben voor mijn eigen geluk/liefde.
Heel diep van binnen zat dus een blokkade verstopt die zei: “Je mag er niet zijn.” En die overtuiging stond recht tegenover mijn diepste wens om gewenst te zijn, om gekend te worden. Wat een contradictie, wat een wonderlijk, onbegrijpelijke tegenstrijdigheid. Wat een grap!! Dat houd je toch niet voor mogelijk?
Diep, diep van binnen ontken ik mijzelf en die ontkenning ligt bedolven onder van alles, allerlei maskers/denkbeelden van hoe het hoort. En daar bovenop ligt het “schreeuwende” verlangen om gekend te worden. Dus eerst ontken ik mijzelf en dan wens ik gekend te worden. Hoe onbegrijpelijk.
Durf voor jezelf te kiezen het mag!! Maar val niet in de valkuil op ik-niveau, egoïsme, die in deel 2 van deze serie is beschreven.
In dat voor jezelf kiezen kan je zelfs van hartsniveau nog verder dan ik-niveau naar beneden vallen. In het volgende stukje wordt dat beschreven. Daar vallen we dan van hartsniveau twee treetjes, voorbij aan het eerder beschreven ik-niveau, naar beneden. Naar het gebied van zintuiglijke verlangens en hoe die hun rol spelen bij het leven van de liefde in jezelf.