Dit is een Vrije interpretatie van de symboliek rond de Babylonische spraakverwarring.
Babel betekent verwarring en is in diepste zin de creatie van diversiteit. De Babylonische spraakverwarring is de wonderschone creatie van diversiteit. Een handeling van God om juist de ultieme Liefde én Zelfontplooiing in stand te houden.
In Babel is de diversiteit ontstaan. God zag dat de mensen te ambitieus waren en te veel op hem gingen lijken. Ze bewogen te veel naar eenheid toe, waardoor de liefde tussen eenheid een diversiteit verloren zou gaan.
God kon, om die liefde in stand te houden, niets anders doen dan de mensen uit elkaar drijven. Hij had sowieso Mozes en zijn nakomelingen al opgedragen zich te vermenigvuldigen op de aarde. Om op die manier diversiteit te creëren en de creativiteit van het bewustzijn zich te laten ontplooien. Niet vasthouden aan verlangens, oude ideeën en vastzitten in oude gewoontes (De toren van Babel), maar leven in totale openheid en creativiteit. Het vermenigvuldigen slaat dus vooral op de vrije ontplooiing van de geest, het ten volle tot uitdrukking komen van zelfontplooiing (van de mens).
Om die zelfontplooiing tot uitdrukking te kunnen laten komen creëerde God de Babylonische spraakverwarring. Hij zorgde er voor dat het volk niet meer één taal kon spreken (dezelfde foute verlangens, dogma's, oude ideeën en oude gewoontes aan kon hangen) en verdeeld raakte over de gehele aarde. Het lijkt alsof dit iets slechts is, maar dit is het mooiste dat er kon gebeuren. Het verdeeld raken is de creatie van diversiteit, het loslaten van het oude vertrouwde en de beweging naar iets nieuws. Hierdoor is de Liefde gered, hierdoor is de liefde die alleen kan ontstaan tussen Eenheid en Diversiteit gewaarborgd. Hierdoor is zelfontplooiing gewaarborgd.
Dat was Gods plan met de Babylonische spraakverwarring, . . . . het in stand houden van Liefde en waarborgen van zelfontplooiing.
RSS-feed